Ewangelia (Mk 1, 12-15)
Jezus był kuszony przez Szatana, aniołowie zaś Mu usługiwali
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»
Słowo na niedzielę
(Rdz 9,8-15; 1P 3,18-22; Mk 1,12-15)
Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu otwiera nam drogę nawrócenia. Teksty niedzielnych liturgii zostały tak dobrane, żeby stanowić jakby kamienie milowe w drodze do Niedzieli Wielkanocnej. Warto potraktować je jako klucze w pęku, które pomogą nam otwierać drzwi liturgii słowa poszczególnych dni wielkopostnych. Zbierajmy je i bądźmy czujni, bo kiedyś przyjdzie nam stanąć przy takich drzwiach, do których będzie pasował zebrany wcześniej klucz.
Dzisiaj hasłem wprowadzającym nas w liturgię będzie „przymierze”. Dostrzegamy je we wszystkich czytaniach, choć czasem domaga się głębszego spojrzenia.
Znamy historię biblijnego potopu i Noego. Wiemy, że Bóg uratował jego rodzinę i pewną część stworzenia, aby z nich wyprowadzić ludzi sprawiedliwych (po myśli Bożej), na wzór Adama i Ewy sprzed grzechu. Autor biblijny ukazał Boga żałującego tego, że stworzył ludzi zdolnych do zła; a jednocześnie jest to Bóg, który nie chce zagłady absolutnej. Można powiedzieć, że jest to pierwsza tak wyraźna historia biblijna, ukazująca miłosierdzie Stworzyciela względem grzesznego stworzenia.
Dzisiaj spotykamy Boga po potopie, kiedy zawiera przymierze i zobowiązuje się do utrzymywania stworzenia, pomimo jego podatności na zło. Pan zawiera ten wiążący układ w niespotykany sposób. Otóż zwykle dwie strony zobowiązywały się do włożenia konkretnego wysiłku lub dóbr materialnych na rzecz zachowania przymierza. Tu natomiast widzimy, że cała aktywność jest po stronie Boga. Człowiek ma jedynie Go czcić i powstrzymywać się od spożywania krwi (bo to nosicielka życia) i od przelewania krwi, czyli zabójstwa. W istocie to Bóg gwarantuje obie strony przymierza: wypełnia swoją i udziela łaski ludziom do wypełnienia ich.
Przyglądając się temu układowi widzimy, że zło tego świata nie przeszkadza Bogu, a pomiędzy przewinieniem i śmiercią znalazł On miejsce na miłosierdzie. On wie, że jesteśmy grzeszni i On pierwszy daje narzędzie do naprawy tego stanu.
Psalmista pomaga nam odpowiedzieć na tą Bożą postawę. Jest ona zaskakująca i całkowicie darmowa – jest łaską, czyli darmowym anulowaniem słusznie należnej kary. Autor wysławia Boga za Jego dobroć, łaskę i wierność. On dotrzymuje swojego zobowiązania. Gorzej z człowiekiem.
Drugie czytanie wyjaśnia nam, że opowieść o potopie stanowi zapowiedź chrztu świętego. Pierwsza niedziela Wielkiego Postu jest dobrym momentem, żeby przyjrzeć się temu sakramentowi, nie tylko dla katechumenów, ale i dla ludzi ochrzczonych, celem odnowienia łaski Bożej, przywracającej nam życie wieczne. Dostępują jej ci, którzy zaufali Jezusowi Chrystusowi, który zmartwychwstał i zasiada po prawicy Bożej. Stamtąd ma On władzę uświęcać nas właśnie przez chrzest i jego następstwa – zobowiązanie do życia według czystego sumienia. Powtarza się tu motyw przymierza z Noem, kiedy Bóg wywiązuje się ze swojej części przymierza i wspiera człowieka w wypełnianiu swojej. O tyle jednak przymierze w Chrystusie jest doskonalsze, o ile dotyczy wieczności i jest nierozerwalne.
Ewangelia o kuszeniu Jezusa w ujęciu św. Marka jest bardzo krótka. A jednak nic w niej nie zostało pominięte. Jezus przebywa na pustyni w wyniku działania Ducha Świętego, a więc ten pobyt jest z woli Ojca. Tam podlega kuszeniu przez Szatana, czyli doświadcza losu pierwszego człowieka. Jest na pustyni ze zwierzętami, jak Adam w raju, zanim została stworzona Ewa. Jezus przygotowuje się do swojego snu, kiedy z Jego boku zostanie wyjęta Eklezja (Kościół), którą poślubi kiedy się obudzi. Wydaje się, że Marek podpowiada nam, iż Jezus będzie przeżywał los Adama, czyli całej ludzkości i że będzie się to działo przy asystencji aniołów, to znaczy przy opiece Ojca. Ich obecność potwierdza plan Trójcy Świętej i to, że przebiega On prawidłowo.
Po zwycięskim doświadczeniu kuszenia, a także po pierwszych działaniach antyewangelizacyjnych, czyli po uwięzieniu Jana, Jezus wychodzi głosić i zapraszać ludzi do nowego przymierza, które zawrze już niebawem. Poleca nawrócenie i wiarę w Ewangelię, czyli dobrą nowinę o zbawieniu – Bóg rozpoczął w swoim Synu ostatni etap ratowania człowieka.
ks. Krystian Wilczyński
