Ewangelia (Mt 4, 1-11)
Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy pościł już czterdzieści dni i czterdzieści nocy, poczuł w końcu głód.
Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem».
Lecz On mu odparł: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”».
Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, napisane jest bowiem: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Odrzekł mu Jezus: «Ale napisane jest także: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon».
Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Wtedy opuścił Go diabeł, a oto przystąpili aniołowie i usługiwali Mu.
KOMENTARZ
Na początek Wielkiego Postu spotykamy Jezusa, który rozpoczyna publiczną działalność. Jest to moment zaraz po chrzcie w Jordanie. Dopiero co usłyszeliśmy głos Ojca mówiący o tym, że Jezus jest synem umiłowanym. Jest tym, w którym Ojciec ma upodobanie. Dopiero co Jan słysząc głos z nieba dał nam świadectwo, że to jest Baranek Boży. Dopiero co uczniowie wyruszyli w ślad za Jezusem by zobaczyć gdzie mieszka. Dopiero co Jezus zaprosił ich do siebie. Jesteśmy i my zaproszeni, abyśmy poszli za Jezusem. Abyśmy wsłuchani i wpatrzeni w Jezusa poznawali co w Nim podoba się Ojcu. Abyśmy Go w tym naśladowali. Co w tych okolicznościach robi Jezus? On wychodzi na pustynię, aby być kuszonym przez diabła.
Jezus wychodzi na pustynię i pokazuje nam, że Słowo Boga jest mocniejsze od obietnic, które daje diabeł. Człowiek z księgi rodzaju był w Raju, żył w obfitości, był syty. Był hojnie obdarowany przez Boga, ale dał się skusić i bardziej zaufał słowu diabła. Jezus jest na pustyni i odczuwa głód jednak w tych okolicznościach ufa i jest wierny Słowu Ojca. W słowach że “nie samym chlebem żyje człowiek” pokazuje, że to Ojciec jest tym, który karmi i daje życie. I tak jak porządek Królestwa Bożego został zburzony przez nieposłuszeństwo pierwszego człowieka, przez chciwość i pragnienie wiedzy (władzy) tak Jezus przez posłuszeństwo i ubóstwo przywraca ten porządek. Jest to droga, którą chce prowadzić swoich uczniów, na którą jesteśmy zaproszeni i my. Nie odbędzie się to bez walki i wysiłku. Bo diabeł będzie kusił, będzie uderzał w najsłabsze miejsca w naszym życiu. Będzie przychodził z obietnicą (pokusą) w momentach naszej słabości, głodu, braku – jak czytamy w dzisiejszej Ewangelii. Natomiast my mamy mocniejsze słowo i mocniejszą obietnicę, której możemy wierzyć.
Ten czas Wielkiego Postu niech będzie dla nas zaproszeniem do pójścia za Jezusem bardziej, głębszej, radykalniej. Niech będzie zaproszeniem do tego by stawać się świętym. Mając nie tylko przykład, ale też moc Chrystusa. Świętym czyli coraz bardziej jak Jezus wysłuchanym w Ojca i ufając coraz bardziej Jego Słowu. Niech to będzie czas pogłębiania relacji z Jezusem. Czas zobaczenia na ile jestem Jezusowy. Temu mają służyć post, modlitwa, jałmużna, do których jesteśmy zachęcani i wzywani w tym czasie Wielkiego Postu.
PYTANIA DO MEDYTACJI
Jakie są moje słabe punkty? Gdzie i dlaczego najczęściej ulegam pokusie, grzeszę? Czego najbardziej mi brakuje? Gdzie jestem najbardziej głodny i spragniony?
Co mnie najbardziej fascynuje w osobie Jezusa? W czym chcę go bardziej naśladować?
Modlitwa: Panie spraw, abym postępowała w rozumieniu tajemnicy Chrystusa i dzięki Jego głębszemu poznaniu prowadziła święte życie.
opr. s. Anna Kotyra CHR
