Ewangelia (Mk 9, 2-10)
Pielgrzymując na ziemi, uczestniczymy w życiu wiecznym
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.
I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.
KOMENTARZ
Rozważając dzisiejsze teksty liturgii można byłoby w skrócie zawrzeć je w wezwaniu z Księgi Powtórzonego Prawa: „Słuchaj, Izraelu!“ /Pwt 6,4/. Czas Wielkiego Postu to powrót do źródeł wiary, która rodzi się ze słuchania, która karmi się słowem Boga. Abraham słyszy słowo Boga i zawierza Bogu, mimo że wydaje się to być wbrew logice i wbrew obietnicy Boga. Ale to właśnie słowo Boga kształtowało Abrahama, oczyszczało jego duchowe spojrzenie. Powodowało, że mimo wszystko widział działanie Boga w swoim życiu, nawet jeśli nie było to, parząc po ludzku, korzystne, wygodne czy przyjemne. Abraham opiera się już tylko na słowie danym przez Boga i dzięki wierze widzi wypełnienie obietnicy, jaką otrzymał od Boga.
Uczniowie podczas przemienienia Jezusa na górze Tabor słyszą głos z obłoku: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. Jest to wezwanie do posłuszeństwa Jezusowi. Uczniowie zostają pobudzeni do tego, żeby w Jezusie pokładać bezwarunkową ufność i podążać za Nim zawsze i wszędzie.
Niech ten czas Wielkiego Postu będzie okazją do wsłuchiwania się w Słowo Boże, w Jego pragnienia. Niech Abraham będzie wzorem zostawiania swoich planów i zamierzeń i nasłuchiwania pragnień Boga. Niech to będzie czas karmienia się słowem Bożym i jednocześnie czas oczyszczania duchowego spojrzenia, abyśmy zaczynali pragnąć prawdziwej chwały Bożej, a nie przywiązywali się do naszych ludzkich korzyści i sukcesów. Niech to słuchanie słowa Boga prowadzi do przemiany spojrzenia na krzyż, który w Bożym świetle staje się zwycięski i chwalebny.
PYTANIA DO REFLEKSJI
Czy codziennie słucham słowa Bożego? Czy znajduję czas, by karmić się Bożym słowem? Czy jest we mnie pragnienie i tęsknota za słowem, które Bóg mówi do mnie?
Czy w swoim życiu kieruję się słowem Bożym? Czy raczej słowo Boga dostosowuję do mojego życia? Czy w słowie Bożym szukam odpowiedzi na to, w jaki sposób Bóg chce mnie prowadzić?
Czy ufam Bogu? Czy Jemu wszystko zawierzam? Czy jest we mnie coś, czego boję się lub nie chcę oddać Bogu, coś co zostawiam dla siebie?
MODLITWA
„Z całego serca swego szukam Ciebie,
nie daj mi odejść od Twoich przykazań.
W sercu swoim zachowuję Twe słowa,
aby nie zgrzeszyć przeciw Tobie.
Błogosławiony jesteś, Panie,
naucz mnie swoich ustaw.
Opowiadam moimi wargami
wszystkie wyroki ust Twoich.
Więcej się cieszę z drogi wskazanej przez Twe napomnienia
niż z wszelkiego bogactwa.
Będę rozważał Twe postanowienia,
rozmyślał o Twoich drogach.
Będę się radował z Twoich ustaw
i słów Twoich nie zapomnę.” /Ps 119, 10-16/
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…
s. Magdalena Cieślak CHR
