Ewangelia (Mk 1, 12-15)
Jezus był kuszony przez Szatana, aniołowie zaś Mu usługiwali
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»
MEDYTACJA NAD SŁOWEM
Czas pobytu na pustyni przez czterdzieści dni to trud walki, ale nie byłeś w niej sam: Ojciec posłał swoich aniołów, aby Ci służyli. Ja też nie jestem sam w tym okresie wielkopostnej walki z samym sobą. Ty jesteś ze mną.
„Czas się wypełnił – bliskie jest Królestwo Boże”. Pewna epoka (greckie kairos) historii zbawienia i historii świata jest już za nami (czas gramatyczny, który tu występuje, zwany perfectum passivum, może wskazywać na Boga jako tego, który zamknął tę epokę w historii zbawienia; byłoby to zatem passivum divinum, czyli „boska” strona bierna).
Nadszedł czas Królestwa (perfectum wskazuje na skutki: Królestwo nadeszło i jest obecne w Jezusie. Stąd Ojcowie i pierwsi pisarze Kościoła (zwłaszcza Orygenes) nazywali Jezusa po grecku autobasileia, czyli „On sam jest Królestwem”).
Zakończył się Stary Testament, rozpoczyna się Nowy. Do jakiej postawy jestem zatem wezwany?
„Nawracajcie się, byście wierzyli w Ewangelię”. Systematyczne, stałe nawracanie się (praesens, czyli czas teraźniejszy). To nie jest coś jednorazowego, tu chodzi o proces. Jest to proces przemiany swego umysłu, swego sposobu myślenia. Nie chodzi o emocje, ale o spokojne, rozważne i stanowcze decyzje. Czas nawracania się to właśnie czas owych 40 dni, które daje mi Kościół.
Co ma być jego efektem? „Abyście wierzyli” w Ewangelię. Nawracanie się ma mnie doprowadzić do wiary w Ewangelię, ma mi pomóc wierzyć; nie tyle „uwierzyć”, co właśnie „wierzyć” (praesens), trwać w wierze.
Jeśli chcę zatem wierzyć, muszę wpierw się nawracać, stworzyć odpowiedni grunt pod wiarę, jak zaoranie gleby pod zasiew. Wiara jest łaską, jest darem Boga, ale Bóg oczekuje współpracy, oczekuje działania z mojej strony.
Czas 40 dni jest właśnie po to, by nawracać się, przygotowywać grunt pod wiarę w Ewangelię. Prawda o zmartwychwstaniu Jezusa jest owym ziarnem, które ma przynieść owoc obfity. Do przyjęcia tego ziarna muszę się przygotować.
„Dobra nowina”, czyli Ewangelia, to prawda o Jego zmartwychwstaniu i o pokonaniu przez Niego szatana, grzechu i śmierci. Dlatego teraz szatan kusi Go, aby zniweczyć Boże plany, odciągnąć Jezusa od ich realizacji, bo to stanie się dla szatana klęską.
Wielki Post to czas „tranzytowy”, przejściowy. Celem jest Zmartwychwstanie.
ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com
ROZWAŻANIA NA NIEDZIELE
Kuszenie
Rozpoczyna się Wielki Post. W związku z tym, czytając Ewangelię według św. Marka, wracamy do jej początku – opisu kuszenia Pana Jezusa. Krótki opis kuszenia zawiera bardzo istotną wzmiankę o ingerencji Ducha Świętego w tym zdarzeniu. Stwierdzenie Ewangelisty, że „Duch wyprowadził Jezusa na pustynię” jest tłumaczeniem niezbyt dokładnym. Właściwe jest określenie, że „Jezus został rzucony przez Ducha” (w Biblii Jakuba Wujka znajduje się: „Duch wygnał Jezusa na pustynię”). Słowa te pokazują, że Duch Boży prowadzi Jezusa z pośpiechem. Pośpiech towarzyszyć będzie całej misji Jezusa, łącząc się ściśle z bliskością Królestwa Bożego. Podczas czterdziestodniowego pobytu na pustyni Jezus był kuszony. Czterdzieści dni przebywania Jezusa na pustyni może nawiązywać do czterdziestu lat pobytu Izraela na pustyni, w trakcie których naród także był kuszony i wystawiany na próbę.
Właśnie pustynia, która jest uprzywilejowanym miejscem modlitwy i spotkania z Bogiem stała się dla Jezusa równocześnie miejscem działania szatana. Prawdopodobnie kuszenie, czyli wystawianie na próbę, trwało podczas całego Jego tam pobytu. Marek nie wspomina ani szczegółowego przebiegu kuszenia Jezusa, ani jego pozytywnego zakończenia. Dla Ewangelisty całe życie Jezusa będzie walką z szatanem i duchami nieczystymi, walką, która swe zwieńczenie znajdzie w Śmierci na krzyżu i Zmartwychwstaniu. Również w podkreślonym u Marka obrazie obecnych na pustyni zwierząt i aniołów kryje się ważne przesłanie. Jest to nawiązanie do czasów mesjańskich, gdy w świecie będzie panowała harmonia stworzenia, niezakłócona ani pokusami, ani grzechem nieposłuszeństwa, gdzie nieustannie będzie człowiekowi towarzyszyła obecność aniołów. Na początku Wielkiego Postu dzisiejsze słowo zaprasza nas do podjęcia walki duchowej. Walka ta obejmuje zarówno zmaganie się z naszymi własnymi skłonnościami do grzechu, jak i odrzucenie szatana oraz jego uwodzicielskich podstępów.
ks. Zbigniew Snarski
