Na progu Wielkiego Postu pierwsze czytanie mszalne, z Księgi Rodzaju, opowiada o zawarciu przymierza Boga z Noem zaraz po ustaniu potopu. W jego wodach pogrążył się stary świat, który zlekceważył i odrzucił wezwania do nawrócenia. Zepsucie ludzi posunęło się tak daleko, że Bóg postanowił położyć temu kres. W ten sposób dał poznać, że sprawy świata nie są Mu obojętne, a także że nie jest wobec nich bezradny. Kiedy po ustaniu potopu wyłonił się nowy świat, z Noem jako nowym Adamem, Bóg zapowiedział przyszłość, w której będzie zawsze obecny. Symboliczny znak Jego obecności, łączący niebo z ziemią, stanowi tęcza. Zarówno tragiczny los ludzkości sprzed potopu, jak i Boża obietnica życiodajnej obecności to dobre duchowe drogowskazy do właściwego przeżywania liturgicznego okresu Wielkiego Postu. Najważniejsze przesłanie brzmi: zepsucie i zło nie pozostaną bez kary, a wierność Bogu, wspomagana Jego łaską, przyniesie błogosławione owoce spokoju sumienia i pokoju między ludźmi.
Więcej:
https://www.niedziela.pl/artykul/169451/nd/Nawracajcie-sie-i-wierzcie-w-Ewangelie
